Ummon - Sen meniki emassan

So`nggi payt
Kechalari qo`ng`iroq qilsam, doim bo`lar band,
Ko`nglim negadir g`ash, balki ko`nglim haq, balki nohaq.
Bormi o`zi ko`zlaringda haqiqat?
Yo shunchaki o`tkazmoqdamizmi vaqt?

Xat yozib boshladim ololmaganimdan keyin javob,
Nega mani yo`nalishimga javob bermayapsan desam,
Deydi: “Bor yonimda odam,
Dugonam bilan sirlashib yotibman”.

Bu sirlaring kim haqidaligini bilaman,
San mani aldama, aldashga urinma.
Kim u, qayda ishlashini ham bilaman,
Yurak yig`la mayli, lekin zabon indama.

Qani bu yolg`onlar qaygacha borar ekan,
Vijdon degani oz bo`lsa ham qiynalarmikin?
Ko`ramiz nima foyda topa olar ekan,
Yutarmikin yoki yutkazarmikin.

Alamlar ezardi, axir bilaman bu haqiqatni,
Alamlar ezardi, nega bunchalar soxtasan?
Axir go`l emasman, hammasidan boxabarman,
Agar o`ylab ko`rsam, sendayin qizga mos emasman.

Sen meniki emassan,
Sen meniki bo`lmaysan hech qachon.
Tuyg`ular jon bera boshladi,
Ko`ngil yomon og`riy boshladi.

Ha, hammasidan xabarim bor,
Yashirishdan foyda yo`q, tan ol.
Ol hamma narsalaringni, olib ket,
Borib unga endi mani yo`qligimni ayt.

Bor, yugur endi u tomon,
Axir ustimdan yurarding qilmasdan or.
Ha yuragim tor, sandan boshqasi sig`masdi,
Bor, yuragi kenglarga bor.